του Βάιου Βαϊτσόπουλου
Στις μέρες μας τίθεται ένα μεγάλο ερώτημα για το τι είναι τελικά βία. Για πολλούς έχει συνδεθεί άμεσα με τον σωματικό πόνο. Τα παραδείγματα είναι καθημερινά, σε κάθε είδηση που δημοσιεύεται. Ωστόσο, ο περιορισμός αυτός εγκυμονεί κινδύνους και αποπροσανατολίζει τη συζήτηση από τον ουσιαστικό προσδιορισμό της έννοιας της βίας και τον τρόπο με τον οποίο αυτή εκδηλώνεται. Είναι αναγκαίο σήμερα, λοιπόν, στον απόηχο της ημέρας αντιμετώπισης της βίας, να αναλογιστούμε τις εκφάνσεις της βίας σε κάθε πτυχή της ζωής και της καθημερινότητάς μας.
Σε κάθε σχεδόν σχολικό βοήθημα η βία χαρακτηρίζεται ως οπαδική, ενδοοικογενειακή, ρατσιστική. Βία, όμως, είναι και ο φόβος και αυτός αποτελεί την κυρίαρχη έκφανσή της στην κοινωνία. Βία είναι η ακρίβεια, η ανεργία, η στέρηση της υγείας και της παιδείας, η εμπλοκή σε επεκτατικούς πολέμους, η έλλειψη κοινωνικού κράτους και η λίστα με τα καθημερινά "Τέμπη" που δεν έχει τέλος (Ένα χρόνο σχεδόν μετά η μη απόδοση δικαιοσύνης για την εύρεση υπευθύνων είναι βία). Ο διάχυτος φόβος που επικρατεί προκαλεί ανησυχία. Η ματαιοδοξία και η καταστολή κάθε φωνής, κάθε σπίθας μέσα στο σκοτάδι της καθημερινότητας προβληματίζει.
Οι μαθητές, και ιδιαίτερα όσοι αγωνίζονται για να δώσουν πανελλήνιες, ξέρουν πολύ καλά τι θα πει βία. Την έχουν βιώσει στο εξεταστικό κέντρο, στο οποίο έχει μετατραπεί η δευτεροβάθμια εκπαίδευση, όπου οι μόνες αξίες που έχει αυτή να αναδείξει είναι η βαθμοθηρία και ο ανταγωνισμός. Την βίωσαν στην ελάχιστη βάση εισαγωγής στα πανεπιστήμια που απέκλεισε χιλιάδες μαθητές και υποβάθμισε πολλές σχολές, στην τράπεζα θεμάτων, ακόμη και στην αύξηση των τιμών στα κυλικεία. Για όσους δίνουν πανελλήνιες μάλιστα, η βία των φροντιστηρίων, του φόβου για το μέλλον, της διαρκούς ανασφάλειας και του εξαντλητικού αγώνα κάλυψης της ύλης αποτελούν αναπόσπαστα κομμάτια της καθημερινότητάς τους. Τέλος, προ των πυλών βρίσκεται μία ανανεωμένη έκδοση εντεινόμενης βίας για τους μαθητές που θα τους κάνει να νιώθουν "πελάτες" με εμπόρευμα τη γνώση, ενώ στους οικονομικά αδύναμους θα διαλύσει την ελπίδα για επαγγελματική αποκατάσταση και αισιόδοξο (;) μέλλον και θα κάνει την αδικία – νόμο.
Πραγματικά η κατάσταση μοιάζει χαοτική και εύκολα μπορεί κανείς να χαθεί στη ματαιοδοξία και να φτάσει σε αδιέξοδα. Η βία μπορεί να έρχεται από όλες τις κατευθύνσεις, να πλήττει εμάς, τους γονείς και τους καθηγητές μας. Όμως η νέα γενιά ξέρει πολύ καλά πως αδιέξοδα δεν υπάρχουν...
Commentaires